Sone bizim gazelin Avrupa edebiyatlarındaki taklidi. İlk önemli taklitçi, türün kendi ismiyle anılmasını sağlayacak kadar parlaklık gösterense İtalyan Rönesans şairi Petrarca. Petrarca, sonelerini Avrupa’nın yerel edebiyatlarında da klasik edebiyatta da karşımıza çıkan çoban şarkıları ve kaba diyebileceğimiz aşk şiirlerinden ayırmasını bilmiştir. Petrarca soneleri aşk şiirleridir ama kahramanca, aristokratça bir ruh taşırlar. Roland hikayeleri, kahramanlık hikayeleri ve gül hikayeleri (chanson de Roland, chanson de geste, chanson de la rose) ile benzer bir dokuya sahiptir bu soneler. Hepsinin ortak amacı, aşkın neredeyse kahramanca bir şekilde ifade edilmesidir. Burada kralın yerini sevgili almıştır ki, bu da Osmanlı divan şiirinde sevgilinin padişaha benzetildiği yolunda Ahmet Hamdi Tanpınar’ın yaptığı meşhur yorumu akla getiriyor.