Pablo Picasso’nun doğduğu evden, Málaga’daki Museo Casa Natal Koleksiyonu’ndan seçilen ve Mario Virgilio Montañez Arroyo küratörlüğünde derlenen gravür, seramik ile Picasso’nun kişisel eşyalarının oluşturduğu “Picasso: Doğduğu Evden Gravürler ve Seramikler” sergisi 20 Temmuz 2014 tarihine kadar Cermodern’de ziyaretçilerini ağırlayacak.

Sergi, Picasso’nun yaşamında kısa bir yolculuk yapma fırsatı sunarken, kübizm akımının öncüsü sanatçının çeşitli tekniklerle sanat dünyasına kattığı farklı dokunuşları ve sanata adadığı hayatını gözler önüne seriyor ve sanatseverlere sanatçının kübizm, sürrealizm, klasisizm gibi akımları birleştirdiği eserleri, 1923 ve 1969 yılları arasında kullandığı kalıpları, teknikleri, öznel tarzını ve benzersiz yaklaşımlarını inceleme fırsatı veriyor.

56 gravür ve 8 seramik eserinin yanı sıra çocukluk dönemine ait özel eşyaların da yer aldığı serginin küratörü şunları söylüyor:
“Picasso bir baş dönmesi, bir cesaret sınavı, bizzat ressamın kendisi tarafından kutsallaştırılmış bir görevin yerine getirilmesi. Yaratma, araştırma, değiştirme sorumluluğu. Málagalı sanatçı durup dinlenmek, tatmin olmak, razı olmak, rahata ermek nedir bilmiyor. Emanetçilerinden biri olduğu yüzlerce yıllık geleneği yakından tanıyan biri olarak, sanat eserinde her zaman yeniliğe, sürprize göz kırpan bir yan olmasını elzem buluyor: ‘Eğer bir sanat eseri tüm zamanlarda güncelliğini koruyamıyorsa ciddiye alınması mümkün değil.’ O, dinmek bilmeyen arayışın her zaman yeni cevaplar bulan büyük izcisi. Hélène Parmelin, Picasso’nun tanıklıklarına yer verdiği kitabında, sergimizin ortaya koyduğu bu arayışı bizden çok daha iyi ifade ediyor: Picasso’nun en çok atıfta bulunulan sözü şudur: Ben aramıyorum. Rastlıyorum. Bu, cesur olduğu kadar isabetli mükemmel cümle, eğer onu gerçekten söylediyse ancak zıddıyla yer değiştirerek açıklanabilir. Arayış hiç bitmiyor, çünkü rastlamak mümkün değil. Aslında her an arıyor, her zaman buluyor. Bir tuvali bitirdikten sonra, bizzat kendisinin içine yerleştirdiği sırları bulmaya çalışarak resmi seyrediyor. Ve ardından, Picasso’yu istemediği bir yere sürükleyen ve Picasso tarafından istemediği bir yere sürüklenen bir yenisine başlıyor. Ve böylece sürüp gidiyor…”